Aprila 2018 u galeriji Art for All Biljana Jotić, istoričarka umetnsoti otvorila je izložbu crteža mlade umetnice sugestivnog izraza i epohalne teme, Kristine Pirković. Upoznavajući se sa radom i tematskom zaokupljenošću nameće se pitanje da li se nekada u određeno vreme desio Pad čoveka ili se on konstantno dešava kada čovek podlegne svojim slabostima?, pitala se Biljana Jotić, koja je i autorka teksta u katalogu:
Nakon samo kratkog perioda poznavanja sa Kristinom Pirković i njenim radovima, a imajujući u vidu njeno kratkotrajno životno iskustvo, intezivno mi se nameće pitanje šta je to što čini njen rad toliko snažnim? U procesu posmatranja i razmišljanja misli me vode ka činjenici da ona prvenstveno ima potrebu za umetnošću, vidljivu ne samo u izražajnom smislu već i u saznajnom. Kada se ovoj činjenici doda predanost i usredsređenost, izražajan senzibilitet i neumoran rad , onda na taj način svarena osećanja preonesena u likovni izraz sigurno je da ne mogu da ostave posmatrača ravnodušnim. U tom nemiru, proisteklom iz izražajnog senzibiliteta koji podrazumeva saznajnu radoznalost možemo naći prve karakteristike njene umetničke ličnosti. Sugestivnost je to što doživljavamo kao snažno, osobinu koja je proistekla iz kontinuiranog suočavanja sa istinom, borbom subjektivnog stvaraoca i svedoka objektivnog sveta i stvarnosti, sintetišući problematiku čovekove prirode.
Skoro smo dve decenije u 21.veku, vremenu sa prefiksom post u svim domenima društvenih, tehnoloških, industrijskih, naučnih i kulturnih dostignuća, kontinuirane borbe sadašnjosti između prošlosti i budućnosti, između virtuelnog i stvarnog, proizvodnje subjekata društva i individua, opšteg globalnog i unutrašnjeg lokalnog karaktera, dekonstukcije sistema i konstrukcije pojedinca, duha i materije. U okvirima ovakvog vremena sazreva Kristinina umetnička ličnost koja prkosi brojnim otkrićima čovečanstva, prema kojima je indiferentna, fokusirajući se na nostalgiju prema duhovnom u težnji da otkrije daleke razloge duhovnog pada čoveka sa svim propratnim ljudskim osobinama. Zato nije ni čudo što u njenim likovnim kompozicijama sve treperi u živoj borbi prožimanja stvarnosti i sukobljavanja sa izvornim osećanjima i unutrašnjom potrebom za vrlinom.
U tom mladalačkom borbenom duhu možemo naći potrebu za epohalnim temama, kao što je slučaj i sa nazivom ove izložbe Pad čoveka,čiju tematsu okosnicu predstavlja stih Danila Kiša, Psalm 44: “Svaki je barem čavle dodavao…“, a formalnu likovni citati iz hrišćanske istorije Hristovih stradanja posle presude Pontija Pilata, ukazujući na problematiku osude, krivice, stradanja, žrtve, patnje, smisla bola i problematike odgovornosti. Simboličnu dramu pojačavaju prisustvo obezglavljenog goluba i pojedinačnih prizora u scenema, kao na primer u radu Ponitije Pilat i Jevrejin upereni prst, zatim u Prizoru Pontija Pilata sa Hristom tu je omča, i prisustvo likova renesansnih majstora (lik i Mikelanđelovih Sibila) i slično.
Iako je savremeno doba u sukobu sa likovnim poetikama, Kristinin likovni izraz mogao bi se okarakterisati poetikom magijske (epske) fantastike, fokusirajući se na sadržaj, forma je u službi materije, a materija u službi simbola duševnog nemira nastao padom čoveka. Epsku temu likovno obrađuje na specifičan način, kompoziciju karakteriše indiferentan odnos prema prostoru i vremenu, živi i uskovitlani potezi nemirnog duha u službi narativnosti i tehničko jedinstvo u sintezi neposredne emocije vidljive u šrafiranom potezu i intelektualne usklađenosti sa celinom kompozicije. U radovim koji su nastali za ovu izložbu vidljivo je sazrevanjue izraza u pročišćenijoj formi i koloritu, što vodi boljoj komunikaciji sa posmatračem.
Komparativni metod u likovnoj kritici može biti manipulitavan i nezahvalan za tumačenje umetničke individualnosti, ali ako bi tražili odjeke u Kristininoj umetnosti oni bi se prvenstveno nalazili u materiji ispunjenoj osećanjem duhovnog nemira izraženavanog u likovnim elementima različitih poetika, od postimresionističke Vinsent Vilem van Gog-a, zatim ekspresionističke Chaïm Soutine-a i modernističke Anselm Kiefer-a, ili na domaćem terenu fenomena Medijale, a usudila bih se da odem i korak dalje do gotičke dinamike. Pokretački nemir i unutrašnja neophodnost predstavljaju granicu između racionalizma i metafizike što definiše Kristinin likovni izraz kao odjek nemirne metafizičke sugestivnosti sveta i tehničke inteligencije.
