„FIGURA KROZ MISAO“, izložba tri umetnice

Samostalnu izložbu Natalije Miladinović, Jovane Jarebice i Une Nikolić, u kući kralja Petra, novembra 2018, otvorila je Biljana Jotić, koja je i autorka teksta u katalogu:

…Figura je ista samo se misli menjaju…

Umetnička priča tri mlade savremene umetnice počinje u dodiru sa pokretačkom idejom o istraživanju odnosa prema temi ženske figure. Spaja ih ista potreba i misao, a razlikuje pristup i izraz, što predstavlja izazov za posmatrača. Svesne kretanja u postmodernim komunikativnim prostorima koji brišu distancu između različitih vrsta umetnosti, Natalija, Una i Jovana eksperimentišu u polju predstavljačke umetnosti polazeći od sopstvene ekspresije ispitujući granice likovne pojavnosti, svaka na svojstven način. U zadržanoj distanci vizuelne predstave figure na medijima papira ili platna i tehnikama fotografije i slike, mogla bi se prepoznati klica introvertnosti, odnosno posmatranja teme iznutra, bez spoljnih uticaja.

Utopljeni u savremeno doba različitosti i izbora sve je teže prepoznati iskonsku potrebu i prepoznati i izdvojiti lično, pojedinačno u odnosu na kolektivno. Zastala bih upravo u ovom trenutku posmatranja intuitivnih unutrašnjih senzibiliteta uobličenih u okom vidljive forme ženskih figura. Sam pojam figura ima više značenja u zavisnosti od onoga šta taj pojam podrazumeva u sebi.

Tema izložbe „Figura kroz misao“ predstavljena je kroz vizuelne manifestacije figuralne pojavnosti, a širi koncept je u sadržaju koji nose uobličene forme pojedinačne misli. Uprocesu oblikovanja tematske celine možemo spoznati susret tri umetnička sopstva.

NATALIJA MILADINOVIĆ svoju misao izražava kroz proces objektivnog posmatranja fizičke transformacije unutrašnje energije koja se pojavljuje kroz pokret ženskog tela pojedinačnog modela. Svaka fotografija je likovno razrađena kompozicija kojom beleži pažljivo izabrane preobražajne procese oslobađanja duha u odnosu na materiju. Samooblikovane figuralne forme sadrže priču o svakom pojedinačnom modelu koje se praktično ulivaju u tok celine. U prepoznatljivoj igri svetlosti i senke uočava se vizuelna reminiscencija na likovnu dramatiku baroknih majstora slikarstva, izmeštena u medij fotografije. Upravo u tom pristupu fotografiji kao kompoziciji slikarski uklopljenih elemenata je prepoznatljivost Natalijinog naturalističkog umetničkog izraza u fotografiji.

JOVANA JAREBICA fascinira načinom na koji pristupa fotografiji. Ona u stvari kroz „fotografski klik“ zabeleži gotov proces interakcije sa modelom. Oslikavajući žensko telo fluorescentnim bojama da bi na fotografiji imalo estetizovanu novu pojavnost forme, praktično eksperimentiše sa realnim. Koloristički intenzitet simbolizuje jačinu potrebe za angažmanom u odnosu prema ženi kao biću. Slikarskim potezima koje nanosi direktno na telo briše granicu između tela i platna. Za Jovanino stvaralaštvo prepoznatljiva je težnja za simbiozom različitih grana umetnosti. Novonastala estetika fotografije zabeležene sirove energije čiste i trenutne emocije je eksperiment misaonog procesa u kome Jovana traži kako ličnu tako i društvenu ulogu umetnosti.

UNA NIKOLIĆ svoju misaonu pojavnost prepušta trenutku. Proces likovnog oblikovanja kompozicije koja prati trenutno stanje odnosa između svesti i emocije, može se uporediti sa elementima fantastike, idejne magije koja je udaljena od realnog, bivstvuje u skrivenim stanjima uma. Figuralne forme u obliku tela su neodređene, ne pripadaju nikome, to su živa bića svedena na simbol. Osećanju magijske atmosfere doprinosi fluidnost poteza prilikom oblikovanja misaonog sadržaja u nedefinisanom prostoru i neodređenom vremenu. Specifičnost Uninog likovnog izraza tražila bih u otvorenoj emociji izraženoj kroz simbol i prepuštenoj imaginaciji.